Vezikoüreteral re ü (VUR) idrarın mesaneden üst üriner sisteme doğru fizyolojik olmayan geri kaçışı olarak tanımlanmaktadır. Spontan rezolüsyona uğrayarak hiçbir belirti vermeden kaybolabildiği gibi, hipertansiyon ve son dönem böbrek yetmezliği ile sonuçlanabilecek kadar geniş bir yelpazede seyir gösterebilir. Bu sebeple VUR, pediatrik üroloji pratiğinde önemli bir yer tutmaktadır. Vezikoüreteral re ünün anlaşılması ve bugünkü tedavi yöntemlerinin geliştirilmesi uzun bir tarihi süreç sonrasında gerçekleşmiştir. İdrarın böbreklerden mesaneye üreterovezikal bileşke sayesinde tek yönde ilerlediğini ilk kez ortaya atanlar Galen (MS 1. yy) ve Leonardo da Vinci (1452-1519)’dir. Pozzi ise 1893’te jinekolojik bir operasyon sırasında üreter diseksiyonu sonrası mesaneden idrarın üretere geri kaçışını izlemiş ve bunu bildiri olarak yayınlamıştır 1 . Semblinow 1907’de tavşan ve köpekte normal bir bulgu olarak vezikoüreteral re üyü göstermiştir. Campbell, 1930 yılında 700 sistogramı değerlendirmiş ve bunlarda %12 oranında VUR saptamıştır 2 . Günümüzde kabul görmekte olan re ü nefropatisinin patofizyolojisi ise Ransley ve Ridson tarafından 1979’da ortaya konmuştur 3 

Kaynak ve daha fazla okuma için: https://www.uroturk.org.tr/urolojiData/Books/407/cocuk-urolojisi-guncelleme.pdf

Etiketler : Vezikoüretral Reflu